Dla kogo jest psychoterpia?
Powiedziałabym, że dla każdego.
Na początku psychoterapii ustalasz z terapeutą cel, nad którym będziecie pracować. Możesz zatem nie doświadczać poważnych problemów i zaburzeń, ale chcesz przyjrzeć się bliżej jakiejś sprawie w sobie, która Cię zatrzymuje, zaciekawia, może niepokoi. Sprawie, co do której przeczuwasz, że zajęcie się nią odblokuje coś istotnego, pozwoli pójść dalej bardziej sprężystym krokiem.
Można z pewnością powiedzieć, że terapia jest dla tych, którzy chcą się rozwijać, żyć lepiej, coś zmienić.
Do terapii najczęściej motywuje pewien rodzaj cierpienia, doświadczanie jakiegoś problemu, kłopotu. Różnorodność tych kłopotów może być wielka, oto przykładowe:
1. Niesatysfakcjonujące relacje z innymi:
– bycie w nieudanej, raniącej relacji;
– gdy ludzie wydają Ci się zbyt nieprzyjemni i raniący, a Ty czujesz się krzywdzony;
– gdy masz poczucie, że dużo dajesz innym, a mało dostajesz;
– gdy wchodzisz w konflikty z bliskimi, a wcale tego nie chcesz;
– gdy czujesz się w porządku, ale inni mówią Ci, że coś jest nie tak, że trudno zbudować z Tobą
relację;
2. Jakiekolwiek kłopoty w ważnych dziedzinach życia:
– gdy nie potrafisz podołać swoim obowiązkom szkolnym czy zawodowym;
– gdy zdarzają się sytuacje, których nie rozumiesz: niemożność znalezienia satysfakcjonującej pracy,
trudna współpraca w miejscu pracy;
– gdy jesteś przeciążony obowiązkami i nie umiesz tego zmienić;
– gdy doświadczasz ciągłego braku czasu a chciałbyś, by było inaczej;
3. Kłopoty związane z wewnętrznym doświadczaniem:
– gdy nie wierzysz, że dasz radę w różnych sprawach;
– gdy nadmiernie doświadczasz wstydu, lęku, smutku i innych trudnych emocji:
– gdy nie doceniasz siebie;
– gdy nie czujesz radości i satysfakcji;
– gdy nie wiesz, kim jesteś i czego chcesz;
– gdy doświadczasz pustki, bezsensu;
Psychoterapia jest skutecznym sposobem leczenia poważnych zaburzeń emocjonalnych, takich jak:
– depresja – może mieć ona różne nasilenie, w łagodnej postaci charakteryzuje ją między innymi obniżony nastrój w stopniu wyraźnie nieprawidłowym dla danej osoby, utrzymujący się przez większość dnia i prawie każdego dnia, w zasadzie niepodlegający wpływowi wydarzeń zewnętrznych i utrzymujący się przez co najmniej dwa tygodnie; wyraźna utrata zainteresowań lub zadowolenia w zakresie aktywności zwykle sprawiających przyjemność; spadek łaknienia; zmniejszona energia;
– zaburzenia lękowe – mogą to być różne fobie (doświadczanie silnego lęku w reakcji na coś konkretnego, np. miejsca publiczne, małe przestrzenie, zwierzęta); napady bardzo silnego lęku; ciągłe odczuwanie lęku; natrętne myśli lub czynności; zaburzenia lękowe w reakcji na przeżycie traumy;
– zaburzenia psychosomatyczne – gdy cierpisz fizycznie, idziesz do lekarza i dostajesz informację, że wszystko jest dobrze;
– zaburzenia odżywiania się (anoreksja, bulimia);
– zaburzenia osobowości – kryteria są różne w zależności od rodzaju zaburzenia osobowości, najbardziej ogólne to nieprzystosowanie i cierpienie;
Psychoterapia
„Pragnienie bycia kimś, kim się naprawdę jest, to przeciwieństwo rozpaczy.”
C. Rogers
– Psychoterapia – o co tu chodzi?
Psychoterapia to regularne rozmowy psychoterapeuty z klientem. Ważne jest to, że składają się one na proces, w którym klient doświadcza siebie w nowy sposób, bardziej pogłębiony i szerszy. Uczy się brać pod uwagę doświadczanie siebie: to, co myśli, co czuje, sygnały z ciała. Eksplorowanie wewnętrznego świata sprawia, że zaczyna lepiej rozumieć siebie, dopuszcza ukryte dotychczas prawdy i przeżycia, staje się bardziej świadomy, bogatszy w doświadczanie. Bycie blisko tego doświadczania jest leczące.
– Czym jest psychoterapia humanistyczna?
Założenia psychoterapii humanistycznej, według których pracuję, są następujące:
– ważne jest poczucie bezpieczeństwa klienta, ponieważ w bezpiecznych warunkach może on eksplorować swoje doświadczenie;
– bezpieczeństwo tworzą trzy kardynalne zasady terapeutyczne: autentyczność: tworzenie przestrzeni na prawdziwe reakcje terapeuty i klienta; akceptacja: klient jest akceptowany ze wszystkimi swoimi przeżyciami, właściwościami; empatia: ważny jest świat znaczeń i przeżyć klienta;
– leczące jest zbliżanie się do całościowego doświadczania siebie z „tu i teraz”: kiedy skupiasz uwagę na tym, jakie znaczenia nadajesz, co czujesz, jakie masz wrażenia z ciała w tej właśnie chwili, jesteś blisko swojego doświadczenia, blisko samego siebie, a to ma ogromne znaczenie dla tego, jak rozumiesz, co robisz;
– klient jest ekspertem od siebie a psychoterapeuta towarzyszem w drodze;
– Jak wybrać psychoterapeutę?
Najprostsza rada jest taka, by kierować się intuicją, odczuciami i pomóc sobie rozumem. Możesz zacząć od obejrzenia terapeuty w Internecie. Sprawdź, czy ma za sobą szkołę psychoterapii (trwającą 4 lata) lub jest w jej trakcie. Obserwuj, co rezonuje w Tobie, gdy jesteś na stronie tego terapeuty, czasem coś nas przyciąga, czasem coś odpycha, przyjrzyj się temu. Zadzwoń do niego, sprawdź, jak reagujesz na jego ton głosu. W końcu spotkaj się z nim, możesz dać sobie kilka spotkań na sprawdzenie tego, jak czujesz się z tym terapeutą, przede wszystkim czy wystarczająco bezpiecznie, by zostać tu na terapii.
– Kiedy warto przyjść do terapeuty?
Można powiedzieć – lepiej wcześniej niż później. Jeśli przyjdziesz z niskim natężeniem problemu to po prostu szybciej można go obejrzeć i znaleźć rozwiązania. Nie warto czekać latami i żyć w cierpieniu! Jeśli masz wątpliwości zawsze możesz omówić z terapeutą, czy Twój problem „wart” jest psychoterapii.
– Dlaczego warto przyjść na psychoterapię?
W wielkim skrócie powiem, iż psychoterapia wyzwala z cierpienia, ze schematów, które je podtrzymują. To bywa bolesne, dopuszczać znów stary ból, by oczyścić rany, ale jednocześnie jest tak jakbyśmy się ponownie rodzili, co oznacza, że terapia jest możliwością zmian, witalności.
Wiele osób mówi o psychoterapii jako o wydarzeniu niezwykle ważnym i konstruktywnym w ich życiu. Oto wypowiedź pacjenta Rogersa, w której można dojrzeć ten szczególny proces wyzwalania się, odkrywania siebie i dawania sobie prawa do życia zgodnego ze sobą:
„W końcu poczułem, że po prostu muszę zacząć robić to, co pragnę, nie zaś to, co – jak sądziłem – powinienem, i to niezależnie od tego, co wobec moich działań czują inni. To całkowite przeciwieństwo mojego dotychczasowego życia. Zawsze czułem, że muszę robić pewne rzeczy, ponieważ ich ode mnie oczekiwano albo – co ważniejsze – ludzie mnie za nie lubili. Do diabła z tym! Myślę, że od tej chwili będę po prostu sobą – bogaty czy biedny, racjonalny czy irracjonalny, logiczny czy nielogiczny, sławny czy niesławny. Dziękuję więc, że pomogłeś mi na nowo odkryć słowa Szekspira: „Zostań wierny sobie”.
O mnie
Jestem magistrem psychologii i polonistyki, logopedą, ukończyłam czteroletnią szkołę psychoterapii INTRA w Warszawie. Przez długi czas pracowałam jako psycholog diagnozujący przy pomocy testów psychologicznych w zakresie opiniowania sądowego, rekrutacji zawodowej i badań z medycyny pracy. Mam też paroletnie doświadczenie w pracy logopedy. Prowadzę warsztaty psychologiczne. Jako psychoterapeuta mam doświadczenie w pracy indywidualnej oraz psychoterapii grupowej, pracowałam też z dziećmi stosując metodę terapii zabawą. W pracy psychoterapeuty inspiruje mnie głównie podejście Rogersa: akceptujące i empatyczne, bezpieczne i pełne szacunku. Swoją rolę widzę jako towarzysza, inspiratora wobec pacjenta do tego, by odkrył siebie w nowy sposób, docierając do pełni swojego doświadczenia: nadawanych znaczeń, przeżywanych emocji i sygnałów płynących z ciała. Przekłada się to na poprawę jakości życia, wzrost satysfakcji i zadowolenia, zmniejszenie cierpienia.
Kontakt
Edyta Skupińska
ul. Hanowskiego 5 lok. 1, Olsztyn
Telefon: 797 262 191